Na het lekkere ontbijt hebben we in het hotel gevraagd voor het beste vervoer naar Mandalay Hill van waar we een zicht op het stad zouden hebben.
Ze stellen ons een tour van 40$ met een priv?-taxi voor, die we dan ook nemen. Het is de gemakkelijkste maar ook wel duurste manier om snel gans de stad te zien.
Hij begint met het zuiden naar de Mahamuni Pagode. Enkel de mannen mogen tot bij het 4 meter hoge Boedha beeld komen. Diane krijgt een plaats tussen de andere biddende vrouwen. De sfeer rond het beeld is heel sereen.
Onderweg stoppen we nog bij de houtsnijwerkers en marjonetten om zo bij het Mahagandayon Kyaung klooster te komen waar de monikken net hun eten ontvangen.
De oudere tot heel jonge monikken trekken in 2 rijen naar een eetzaal. Dit is wel h??l indrukwekkend. Ook raar dat er zo veel toeristen fotos van nemen. Wij doen dat dus ook.
De volgende stop is de 1200 meter lang houten U-Bein Brug.wat ook een zalige wandeling is. De hitte van de zon wordt niet zo gevoeld door de frisse wind.
We zijn hier goed aan het verbranden. Aan ??n van de kramen kopen we elk een hoed van 1$.
Een volgende stop is bij de steenkappers. Vooral de grote marmer beelden vallen op.
Eigenlijk kan ik niet volgen in mijn reisgids en kan pas na dat we iets bezichtigen er over lezen.
Dit was dus het Bagaya Kyaung klooster gebouwd op dikke houten palen met mooi houtsnijwerk in de muren en een dak met 7 verdiepingen. Die daken of torens met 7 lagen zien we nog regelmatig terug.
De chauffeur brengt ons naar een lokaal restaurant. Zelf eet hij niet mee met ons. Dit is onze eerste Myanmareese maaltijd. Ze spreken hier geen engels en de tafel is te klein om alle borden te zetten. De kans is klein dat we het doen zoals het moet. Maar het is wel proper, goedkoop en lekker, en soms te pikkant.
Het volgende is het Royal Palace binnen muren en omringd met een vierkante watergracht van 2km op 2km. Eigenlijk wordt het gebied nog gebruikt door het leger en is enkel het paleis te bezichtigen. We mogen dan ook niet overal fotos nemen. Hier staat ook de toren die het symbool is van Mandalay. We spreken met Franse toeristen en gaan op de foto met andere ge?nteresseerden.
Ondertussen hebben we al gezien dat bijna iedereen een smartphone heeft en zo veel foto’s neemt als een toerist.
Aan de Atumashi Kyaung temple bekomt de chauffeur dat ze speciaal voor ons de poort open doen om er rond te gaan en foto’s van dichtbij te kunnen nemen.. Het gebouw zelf is gesloten.
De Kuthodaw Pagode is ook weer iets heel indrukwekkend, 5ha met 729 kleine witte pagodes met daarin een tekst van de Tripitaka op een marmeren steen. Het Boedhistishe heilige schrift.
Men zou 2 jaar nodig hebben om alles te lezen.
Bij zonsondergang zijn we op Mandalay Hill. Het is wat verwarrend om er te geraken en het zicht zelf is ook niet zo fameus. De ganse omgeving is wel de moeite
We maken afspraak met dezelfde chauffeur om de volgende dag naar Monywa te rijden.
