Na de pizza lunch in het hotel in Turmi vertrokken we om half twee voor een onverwacht extra onderdeel in het programma. We kregen de kans om een bull-jumping festival van de Hamar-stam bij te wonen, in een dorpje ongeveer 20 kilometer van Dimieka. We trotseerden steile wegen, doorkruisten droge rivierbeddingen en moesten uiteindelijk nog een flink stuk te voet afleggen over ruige paden.
Dit bijzondere ritueel draait om een aanstaande bruidegom die zijn mannelijkheid moet bewijzen door meerdere keren naakt over een rij dwars geplaatste koeien te rennen.
Voorafgaand aan deze ceremonie vinden diverse feestelijke en rituele dansen en gebruiken plaats. Het was indrukwekkend om dit als kleine groep toeristen van dichtbij mee te maken, temeer omdat de stamleden volledig opgingen in hun tradities en zich niet door onze aanwezigheid lieten afleiden.
Bull Jump
Bij de Hamer-volkeren markeert een bijzondere rite de overgang van jongen naar man. Tijdens de Bull Jump-ceremonie staat een ongehuwde jongen centraal. In het bijzijn van zijn dorpsgenoten en familie moet hij, als bewijs van zijn kracht en moed, naakt over een rij van zes tot twintig stieren of koeien rennen en springen, zonder te vallen. Het aantal dieren hangt af van de welvaart van zijn familie. Omdat de sprong niet altijd in één keer lukt, krijgt hij meerdere pogingen. Als hij deze uitdaging meerdere keren succesvol voltooit, wordt hij officieel ingewijd als man. Zijn familie moedigt hem aan tijdens de ceremonie, maar als hij uiteindelijk faalt, volgt een bestraffing: stokslagen van de vrouwen. Vervolgens barst het dorp drie dagen lang uit in feestvreugde.
Zweepslagen van de Mazza
Voordat de sprong plaatsvindt, gaat een intens ritueel vooraf. De vrouwelijke familieleden van de jongen onderwerpen zich vrijwillig aan stokslagen met een scherpe tak, die als zweep dient. Dit doen ze uit solidariteit en om hun veerkracht te tonen.
Ze dagen de Mazza – een groep speciaal aangewezen mannen – uit om hen te slaan, smekend en uitdagend tegelijk. Terwijl de slagen neerkomen, dansen en zingen ze uitbundig, begeleid door het schelle geluid van toeterende hoorns.
Bij elke beweging rinkelen de grote bellen om hun enkels, waardoor de ceremonie nog indringender wordt. Het is een aangrijpend en confronterend schouwspel: de vrouwen geven geen krimp, zelfs niet wanneer hun huid openscheurt en bloedende wonden achterlaat. Sommigen hebben hun rug volledig opengeslagen. Om de pijn te verzachten, smeren ze zich vooraf in met een speciale olie. Zelfs jonge meisjes nemen deel, want er is geen leeftijdsgrens.
Rond kwart over zes kwam het festival ten einde, en tegen kwart over acht arriveerden we weer bij het resort.
